Maar al snel bleek deze vrees ongegrond want de aanmeldingen kwamen toch snel binnen, en ik moet zeggen dat jullie je er allemaal goed doorheen geslagen hebben. Chapeau!
Het is erg lastig om binnen zo'n kort tijdsbestek met een originele reactie op de proppen te komen.
Grappig hoe mensen op elkaars foto reageren als de achterliggende gedachte hen (in veel gevallen) niet duidelijk is.
Er zitten een aantal confronterende foto's tussen. Hierover heb ik overleg gehad met de opeenvolgende schakels, het was immers niet de bedoeling dat iemand moest reageren op een foto die
hem of haar tegen de borst zou stuiten.
Ik vind dat het mooie ketting is geworden, heel opbouwend, soms aangrijpend, met een prachtige climax van Rocker.
Ik hoop dat de serie jullie allemaal aanspreekt en dat we zeker nog een keer een nieuwe fotoketting gaan opzetten.
karin115
Een bezoek aan de Innenhafen en het Landschaftspark van Duisburg stond al een hele tijd op mijn
verlanglijstje en daar ben ik dus zaterdag 17 november met een aantal foto-maatjes naar toe gereden.
Deze foto is genomen in de Innenhafen. Een prachtig stadsdeel midden in Duisburg waar nog wat
oude industriële gebouwen aan het water bewaard zijn gebleven. Er is een museum en verder is het een beetje het uitgaanscentrum van Duisburg geworden, met tal van barretjes, restaurants etc.
Zomers lijkt het me hier ook heel gezellig te zijn. Oud en nieuw naast elkaar, een prachtige combinatie.
Gelukkig was het nu vroeg donker, want dan maak je hier toch wel de mooiste opnames.
Ik hoop dat ie smaakt en dat Steven I er een aanknopingspunt uit heeft kunnen halen.
34544
Steven I
Als ik flats zie, lijken het allemaal blokkendozen. Blokken aan een spiegelgladde waterkant.
Toen onze dochter naar bed ging, kreeg ik het idee om haar blokkendoos te gebruiken.
Na wat passen en meten op een grote spiegel, ben ik gekomen tot deze foto.
Ik hoop dat het genoeg inspiratie materiaal is voor de volgende.
34545
Telescoop
Op de foto van Steven stonden keurig gerangschikte blokken uit een blokkendoos.
Het deed me erg ver terugdenken in de tijd. Toen ik zelf nog met blokken speelde en dat deed ik heel graag en veel.
Nu ik eraan terugdenk, krijg ik weer de geur van abgesabbeld hout met de eerste tandjes-afdrukken in mijn neus. Mijn moeder meende de blokken eens schoon te moeten koken. Na die behandeling waren alle transfers met raampjes en steenmotieven ervan verdwenen en kennelijk ook de aantrekkingskracht op mij.
Blokken, bouwen… Wacht, hier om de hoek werd in 1984 ook gebouwd. Heel speciaal. De Bolwoningen van architect Dries Kreijkamp. Zet een buis op zijn kant, twee bolle helften van kunststof er op en klaar is je eenpersoonshuis. Busladingen huisjeskijkers werden er in de eerste jaren afgezet, vooral Amerikanen en Japanners op Europa-tour.
Den Bosch had weer wat.
Ze staan er nog steeds, de bolwoningen: Inmiddels al diverse keren gerenoveerd en herschilderd, intussen ook van polyester schuurtjes voorzien.
Ik kom er elke dag voorbij, maar meer ook niet. Maar in het kader van ‘blokken en bouwen’ dacht ik: Kom, ik maak er ook eens een foto voor de fotoketting van….
Bij deze..
34546
Jef-WBij het zien van de foto van Gabriel, moest ik meteen denken aan een kolonisatie van mensen op een ander planeet. Het geluk wilde dat het die dag helder was en de maan zich al 's middags liet zien. Mss wel heel voor de hand liggend, maar het paste precies bij mijn 1e gedachte.
34547
JichemDe maan reflecteert licht waardoor het een lichtpunt vormt in een duistere massa. Door het geven van dit licht straalt het ook een bepaalde rust uit.
Deze rust is ook te vinden in het schijnsel van een brandende kaars. Om het reflecteren van het licht in de duisternis te vertalen heb ik de weerspiegeling in een donkere ruimte mee genomen.
Om de rust te benadrukken heb ik hierbij een symmetrische opstelling aangehouden (symmetrie is in de maan ook terug te vinden)
34548
Ton Canon
Op de foto van Jichem zie ik 3 lichtjes in de duisternis. Het eerste lichtje is de LIEFDE, het tweede VERTROUWEN en het derde VREDE. Soms gaan die lichtjes uit en dan is er een vierde grote, sterke kaars nodig om ze weer te ontbranden; de kaars van de HOOP.
34549
PieterrDe sfeervolle foto van Ton deed mij op een bepaald moment aan een raket denken,
de waxinelichtjes als de aandrijfturbines, de kaars trots omhoog staand, klaar voor de start.
Op de raket wilde ik voortborduren. Wij hebben nog een lavalamp op de kast staan,
in de vorm van een raket. De afgelopen dagen was er een volle maan te zien, en ik dacht
dat het leuk zou zijn om de raket samen met de maan in beeld te brengen.
Helaas was het te mistig en geen maan in velden of wegen te bekennen toen ik de plaat wilde maken.
Daarom toevlucht gezocht enige hulpmiddelen.
Het leuke aan een lavalamp zijn de continu veranderende vormen. Op enig moment in de serie
viel een groen mannetje te zien dat geinteresseerd naar de maan keek (voor mijn idee).
Dat is uiteindelijk de foto geworden
34550
Marfique
Toen ik de foto van Pieterr zag, dacht ik meteen: lavalamp:-sixties-seventies; de maan erbij: de maan in het zevende huis = the age of aquarius: hippies!!! De link naar het peace-teken was toen gauw gelegd, en ik heb van zolder de toendertijd grijsgedraaide LP van Melanie gehaald en de hoes als achtergrond voor mijn hand gebruikt.
(Dacht eerst dat ik m bij daglicht opnieuw zou willen doen, maar daar ben ik van teruggekomen; denk dat ie precies goed is zo )
Exif: M-stand; f/4; 1/125; ISO 2000; geflitst; (EOS 60D met 24-105 f/4 IS USM L)
34551
Billy-90ik had zoiets van; als ik de foto binnen krijg, ga ik de eerste gedachten direct uitwerken wat bij mij te binnen schiet.. nou, ik zag 2 vingers naar mijn gedachten: het "peace" gebaar.. en ik zag (zonder enige onderwaardering) een hippie-achtige dame op de achtergrond.. toen kwam bij mij direct naar boven: "make love not war" en dacht ook meteen aan: racisme, hier heb ik proberen uit te beelden dat een "donkere man/vrouw" gewoon tussen "blanke" mensen moet kunnen lopen..
34552
Dennis vs.79Zeven pionnen op een schaakbord. Zes witte en een zwarte in het midden.
Vanwege het gebruik van de (on)scherpte, duidelijk het middelpunt, maar vanwege de verschillende kleur toch een beetje "een vreemde vogel in de bijt".
Met dit gegeven ben ik dankzij het winterse weer op pad geweest en toen ik naast een wak een witte vogel tussen de rest op het ijs zag staan, kon ik na het maken van de foto weer terug naar het verwarmde huis.
34553
JvdHDe foto die ik kreeg is vrij duidelijk. Een vijver met eenden en een bruggetje in een wat winters landschap. Maar mijn oog trok eigelijk meteen al naar het stapeltje stenen met het kruis erboven ...... Zou daar iets of iemand begraven liggen. Hebben we hier met een onopgeloste moordzaak te maken? Even getwijfelt of ik zelf de Cock of Peter R zou bellen .... toch maar niet gedaan. Ik heb wel het lichaam opgegraven en het een deugdelijke herbegravenis gegeven met een bloementje .... zie mijn inzending.
34554
RienWIk had diverse scenario's in mijn hoofd om een mooie bijdrage te doen voor de fotoketting. Het liep helaas anders en ik heb een moeilijke foto doorgestuurd naar Frank, mijn excuses daarvoor.
Zondag j.l. kwam ik van de stille tocht / herdenking van de onlangs zwaar mishandelde en overleden scheidsrechter en plaatsgenoot Richard Nieuwenhuizen. Erg dat dit moest gebeuren om de wereld weer eens aan het denken te zetten. Geweld is een onderdeel van deze maatschappij, maar het heeft hier de grens op schandalige wijze overschreden.
Thuis gekomen las ik de email van Jurgen en schrok bij het zien van de foto: graf met verwelkte bloemen. Ik heb de nacht gebruikt om de boel op een rij te krijgen en kon er niet omheen, mijn schakel zou worden: “RIP Richard”.
Misschien niet leuk voor Frank, maar het kleine restant fotojournalist in mij bracht mij de volgende dag naar het veld van Buiten Boys om de sombere foto van Jurgen om te buigen naar wat meer kleur en toch de realiteit van de dag daarin te betrekken en Frank meer mogelijkheden te geven. De foto's van de stille tocht kon ik niet gebruiken, daar die te persoonlijk zouden zijn en op dat moment als archief beschouwd moesten worden.
Over de lange zijde van het veld ligt een tapijt bloemen, waarvan ik een klein deel geselecteerd heb dat als zodanig niet in de pers gekomen was.
Ook in dit forum, want fotografen / fotojournalisten hebben een verantwoordelijkheid, leek het mij gepast om dit niet middels een post te doen, maar sober, in de fotoketting.
34555
Frank64Mijn motivatie…
Als startpunt een foto van de bloemenzee aan de rand van het veld waar de grensrechter na zinloos geweld kwam te overlijden.
Ongeloof, verdriet, medeleven. Iemand die zich vrijwillig inzette om de hobby van een ander mogelijk te maken.
Iemand die begreep dat spelregels nageleefd dienen te worden om een spelletje in goede banen te leiden.
Juist hij wordt getroffen door hen die geen respect hebben voor regels. De regels van onze maatschappij.
Hoe onbegrijpelijk moet dit alles voelen voor nabestaanden, betrokken en directe omgeving.De onmacht, onbegrip, de woede.. Een emotionele rollercoaster…
En ongetwijfeld een groot gevoel van onrecht over wat hem en zijn naasten is aangedaan.
Dit alles was mijn startpunt.
Uiteindelijk gekozen voor deze beeldvulling..
Een gesloten rode roos voor het zinloos gevloeide bloed.
Een witte roos en een kaarsje als symbool voor hoop en licht aan de horizon.
Dat alles omsloten door een paar handboeien.
Als symbool voor hopelijk een klein stukje gerechtigheid. De hoop dat de daders van al dit onbegrijpelijk leed een verdiende straf mogen krijgen.
Hoe dan ook, altijd te weinig voor het zinloos nemen van een mensenleven en het beschadigen van het leven van vele anderen.
Maar vaak toch een kleine pleister op de wonde. En vaak deel uitmakend van het lange verwerkingsproces.
Veroorzakers van dit soort leed mogen nooit ongestraft blijven….
34556
RockerPff, wat kan ik hier voor opvolging aan geven, was het eerste wat er in me opkwam toen ik de foto van mijn voorganger in de mailbox kreeg… Ik zag een stel rozen, met daarbij handboeien en een waxinelichtje… het kaarsje had gebrand, maar was inmiddels uit. De rozen symboliseerden voor mij een liefdesrelatie, maar wel eentje met pijn erin. Het vuur in de relatie is gedoofd, iemand voelt zich gevangen in deze relatie (handboeien).
Als je in zo'n relatie zit kan het nog maar twee kanten op gaan, of het loopt uit op een breuk, maar zelf ben ik meer van het elkaar weer gaan zoeken! De rozen zijn nog niet verwelkt, de relatie is nog niet dood, dat geeft mij hoop. Hoop op een weg terug waarin je elkaar weer moet gaan zoeken om de eerste liefde weer terug te vinden! Ik moest hierbij denken aan een boekje dat we hebben, De 5 talen van de Liefde, waarin beschreven wordt dat iedereen een Liefdestaal heeft waarin hij/zij aangesproken wilt worden, als je tegen elkaar de juiste taal spreekt wordt je liefde ook weer gevoed. Nu hebben we ook een boekenlegger waarin deze 5 talen benoemd staan. Met onze trouwringen en een roosje erbij ben ik dit dus gaan fotograferen.. Je kan je losmaken uit de gevangenschap van een relatie als je weer oog krijgt voor elkaar en elkaar zoekt, ipv jezelf. De achtergrond veranderd van zwart naar wit. Er komt weer licht in je leven, in de relatie.
En wat is dat ook eigenlijk een mooie afsluiter voor een fotoketting zo vlak voor kerst…
34557
En dan ben ik nu benieuwd naar de reacties..........................
