Zoals mijn voorgangers al hebben gezegd: bij consumentenverkoop (dus ook van consument naar bedrijf toe) zijn geen wettelijke bepalingen vna toepassing TENZIJ het gaat om oplichting. M.a.w. als jij naar eer en geweten handelt, samen een prijs afspreekt en de goederen levert (zo neit dan heet dat oplichting) dan is daarmee de kous af. Wel is het zop dat er een grijs gebied heerst tussen oplichting en verkoop. Het is namelijk een risico van de koper om iets ongezien te kopen, bijv. om geld over te maken en de goeden opgestuurd te krijgen. Als er dan bijv. krassen zijn is de vraag of hij daarnaar geinformeerd heeft of dat de verkoper hem daarop heeft gewezen. als de verkoper heeft gezegd dat er geen gebreken zijn en die blijken er wel te zijn begint dit op oplichting te lijken. Echter, als die gebreken bij de verkoper niet bekend waren wordt het gebied toch weer grijs. Daarom ligt het risico voor het grootste gedeelte bij de koper. Wanneer echter de koper de goederen voor de koop heeft kunnen inspecteren en zonder restricties heeft mogen uitproberen is daarmee de verkoper gevrijwaard (tenzij weer iets wat niet te controleren valt). Als de camera zonder accu geinspecteerd had mogen worden en blijkt later met accu niet te werken dan valt dat onder oplichting. Maar ja, het is ook weer de verantwoordelijkheid van de koper om zijn goederen goed te inspecteren. Doet hij dit niet dan wordt dit onder laskheid verstaan en kan wederom de verkoper gevrijwaard worden. Had de verkoper echter gezegd dat de camera prima werkte dan is er wel sprake van oplichting.
In jou geval: de verkoper heeft de camera mogen uitproberen en bekijken, hij is gewezen op gebreken (krassen) en is akkoord gegaan met de prijs. Daarmee ben jij per definitie gevrijwaard van verantwoordelijkheid als verkoper (binnen de consumentenverkoop) en heeft de koper geen rechten meer, zeker niet op het gebied van iets waar jij hem op gewezen heb.
Poeh wat een verhaal... heb kramp in mijn vingers
![Very Happy :D](./images/smilies/icon_biggrin.gif)