)Een uurtje of vier later ging de wekker alweer. LEKKER. Da's dus een erg kort nachtje geweest. Met het goede been uit bed gestapt (da's de linker, want in de rechter zit een zenuw klem, ook leuk) en naar de badkamer gewaggeld (door die zenuw loop ik niet als een hoentje)
Teruggewandeld naar de slaapkamer en mijn bril even gepakt. Anders zou het geheid een zooi worden in de badkamer.
Onder de douche een beetje de slaap uit mijn ogen kunnen wrijven en na het aankleden nog even een snelle check van mijn spullen gedaan. Normaal zet ik die de dag ervoor klaar, maar het werd laat gisteren, dus ik voerde nog even een zekerheidscontrole uit.
Vervolgens met alle zooi (een rol-trolley, een laptoptas en een reportagetas) in de auto gestapt en via de pinautomaat uiteindelijk naar de snelweg gereden.
Daar mocht ik dan de komende uurtjes op vertoeven.
Na een uurtje of twee schaapachtig vooruit te hebben zitten kijken en af en toe een keer aan dat stuur te hebben gedraaid kwam ik aan in de heuvels wat het begin vormt van de Belgische Ardennen. Daar ligt naast het plaatsje Franchorchamps het circuit van Spa-Franchorchams. Natuurlijk weten jullie dat hier ieder jaar de Formule 1 verreden wordt. Maar het zou een erg duur circuit worden om alleen een F1 race te houden en verders niks.
Natuurlijk is er in een jaar nog veel meer te beleven.
Vandaag viel die eer te behalen aan het jaarlijks FrancorChampagne. Ja, dat zijn de originelere namen
Sinds dit seizoen schiet ik autosport vanaf de gevaarlijke kant van de hekken. Met accreditatie dus. Niet dat je dan soms dichterbij staat (op Spa heb je buiten de hekken ook HELE mooie plekken). Maar je staat vaak wel lager, en dat is over het algemeen wel lekker.
Op Spa (en dus niet Francorchamps
) was ik nog niet eerder geweest met accreditatie.Ik moest de kaarten ophalen in een hotel waar een allervriendelijkste dame haar best deed om Nederlands te spreken. Gelukkig maar, want mijn Frans is beperkt tot het bestellen van twee bier, groot en dank u wel. Liefst ook nog in die volgorde. Maar afrekenen zou me niet lukken.
Vervolgens doorgereden naar het circuit waar ik op een mooi stukje asfalt mocht parkeren.
Na even in het Engels (ja, niemand sprak opeens meer Nederlands) te hebben gevraagd waar de persruimte was, kwam ik uiteindelijk uit in een persruimte die ook persruimte mag heten (dit in tegenstelling tot Zandvoort (Kees, lees je mee?))
Gewoon groot, en ruimte voor iedereen.
Daar eens even alles geïnstalleerd en nagekeken en vervolgens een selectie gemaakt van de spullen die ik in de reportagetas mee wilde nemen. De rest in de koffer en met de laptop alles in de kluis. We konden beginnen.
Om te beginnen wilde ik wel eens gaan kijken in La Source. Deze bocht is een zgn. hairpin een hele scherpe bocht dus waar de snelheid van de auto's erg laag ligt.
Ik wist dat je daar gewoon tot op een meter afstand van de auto's staat. Ok, ik moet het dus eerlijk bekennen, met accreditatie sta je soms wel dichterbij. Als je spuugt en goed kunt mikken, dan kun je ze raken. Da's niet figuurlijk, maar echt waar (niet geprobeerd hoor)
Ik kom bij de bocht aangelopen en schat de situatie zo eens in. Tja, fish-eye of gewoon groothoek. Ik denk dat ik aan 20mm wel genoeg heb, maar laat ik voor de grap de fish-eye eens proberen. Ik zet de 15mm fish-eye op de camera en stel alles even goed in.
In de verte hoor ik het gebulder van een oude Formule 1 wagen aankomen. De Euroboss-serie is een klasse met onder andere oude Formule 1 wagens en Champcars
Gelukkig heb ik deze keer wel mijn oordoppen bij, want zonder is zoiets echt een hel voor je oren. Ik snap niet dat mensen het zonder doen, of de oortjes van hun kroost niet beschermen voor zoiets.
Maar goed, ik stond nog niet helemaal klaar, zie ik die auto opeens achterstevoren draaien. De coureur trapte dusdanig hard op de rem dat hij de controle over zijn bolide verloor.
Daar sta je dan met je fish-eye. Toch maar klikken, anders heb je helemaal niets.
In La Source staat de auto achterstevoren en is de motor afgeslagen.
Een Formule 1 wagen heeft geen startmotor, dus deze coureur is klaar.
Hij laat de auto wat naar de binnenkant van la Source rollen, omdat het wat schuin loopt.
De marshalls die onder andere alles regelen op gebied van veiligheid zijn al lang en breed bezig met vlaggen te zwaaien.
Ik loop drie meter om echt bij de auto te komen en een marshal komt voor mijn neus staan om naar de auto te kijken en te regelen dat de situatie wordt opgelost.
Opeens draait hij om, nadat hij beseft had dat deze niet meer uit zichzelf zou rijden, en zwaait hij met zijn armen om een kraanwagen te laten komen.
Snel iets achterover leunen en een beeld maken, dit vertelt het hele verhaal, dit is de foto die je moet maken:
1/125 - f/10.0 - iso 100 - +1/3 belichtingscompensatie (ivm het wit) - 15mm fish-eye
Zo de eerste foto is getoond. Duurde lang hé?
Ik kan soms erg lang van stof zijn.
Het begon dus al goed deze morgen. Nog geen 5 minuten bezig en echt letterlijk, de eerste foto's zijn gewoon al hele mooie. Goede opnames (er is eigenlijk niets aan bewerkt) en dat in combinatie met een goed verhaal. Je wordt echt meteen een stukje vrolijker op dat soort momenten.
De auto was al snel afgevoerd. Die marshalls zijn goed op elkaar ingespeeld en hebben dat klusje zo geklaard. Binnen twee minuten is de bocht weer 'vrij' en kan er weer strak aangesneden doorheen gereden worden.
Na een half uurtje in La Source te hebben gestaan wilde ik wel eens verder kijken. Ander historische bocht? Ja, da's goed. Dus op naar Eau Rouge.
Waar je zonder accreditatie aan de buitenkant van Eau Rouge moet blijven (kun je ook mooie foto's maken hoor, klik hier voor een archiefbeeldje) kan ik nu waarschijnlijk aan de binnenkant staan. Jippie.
Maar zoals ik in het begin al vertelde ligt Spa dus in het begin van de Ardennen. Het is dus behoorlijk heuvelachtig. Het hoogteverschil is dus best behoorlijk. Bij La Source rijden de auto's op 424m hoogte en rijden ze naar beneden naar Eau Rouge, da's op zich maar 33 meter want Eau Rouge ligt op een 'diepte' van 391m. Daarna gaat het echt steil omhoog. Binnen een afstand van 240 meter stijgt het circuit maar liefst weer 24 meter. Da's een hellingspercentage van 10%. Daar staan normaal gesproken dus van die bordjes bij op de openbare weg. Leuk, maar niet voor Jeroen, want die heeft al last van zijn been. Maar je moet wat voor de leuke plaatjes overhebben natuurlijk.
Uiteindelijk kwam ik uit bij het einde van de pits. Die komt uit bij Eau Rouge, maar de auto's moeten er dan nog een stukje langs rijden. Maar het is wel een mooie plek om tegen de steile bocht in te schieten en zo iets leuks van de bocht in beeld te brengen
1/50 - f/8.0 - iso 50 - -1/3 belichtingscompensatie - 2stops ND filter (anders kom ik op f/gruwelijk veel uit) - 200mm brandpunt van een 70-200 f/2.8 IS
Ik moet toegeven, deze is scheef. Maar het is bewust hoor, geen foutje. Anders was hij wel weer rechtgezet in de computer, maar nu laten we het zo. De Caterham die er doorheen rijd (en alles behalve herkenbaar is) geeft het gevoel van snelheid in de foto. De zijkanten (curbstones) benadrukken de vorm van de bocht en vormen de kijklijnen in de foto. (Geef toe, je kijkt van linksonder naar rechtsboven). De strepen op het asfalt vertellen dat er regelmatig wel eens iets misgaat in de bocht .
Hier een youtube-filmpje van Robert Kubica: http://www.youtube.com/watch?v=_FuYZyy_rrY Voor de kleintjes onder u: dit gaat gewoon allemaal goed, maar biedt een goed beeld van de bocht.
De echte mannen in de Formule 1 gaan door deze bocht zonder van het gas te gaan. You need balls to do that!
Maar van onder uit Eau Rouge in fotograferen is grappig, maar ook pal tegen de zon in. Daar wordt Jeroentje niet zo happy van. Natuurlijk kan ik dat wel, maar ik wil ook andere foto's, van opzij.
Ik ben dus nog nooit op Spa geweest en weet dus niet hoe ik daar kan komen. Maar ik heb een Nederlandse mond, dus ik vraag het. Op zijn Engels uiteraard, want niemand spreekt Nederlands en je weet inmiddels hoe mijn Frans is.
Ik wordt keurig door een marshall de goede kant op geholpen nadat we er met handen en voeten niet uitkwamen. Via een klein paadje, het hek links, de afgrond rechts, loop ik naar boven. Dit is dus iets teveel voor mijn been en halverwege mag ik dus al een keer uitrusten. Ik kijk eens om me heen en besef dat dit nat toch wel een erg gevaarlijk paadje kan zijn. Spa staat er ook om bekend dat het altijd wel een keer regent (in ieder geval van alle keren dat ik er geweest ben, en geloof me als ik zeg dat ik daar echt nat ben geweest). Die leisteentjes moeten dan echt spekglad zijn.
Maar uiteindelijk weet ik de top te beklimmen (voelde me net Jack uit de Titanic 'I'm on top of the world') en met het zweet op mijn rug duik ik door een gat onder het grote hek door om achter de vangrail te belanden. Nog nahijgend en het zweet overal vanaf vegend zie ik de opwarmronde van de Euroboss-serie starten.
Zoals ik eerder al vertelde rijden daar dus de oude wagens uit de topklassen in rond.
Eigenlijk is het een klasse apart. Het is niet echt een raceklasse, maar meer een klasse voor de mensen met veel geld die van auto's houden.
Dus wat doe je dan als Klaas Zwart bent? Naast een eigen circuit in het zuiden van Spanje huppelt hij met één van zijn eigen wagens rond in deze serie (voor meer info over dat circuit: http://www.ascari.net/ het kan namelijk zijn dat ook jij geld teveel hebt en wel eens Formule 1 wil rijden)
De Ascari van Klaas Zwart was de enige F1 die nog 'spatte'. Vroeger, voordat Ayrton Senna in 1994 dodelijk verongelukte, lagen de Formule 1 auto's dichter bij de grond dan nu. Inmiddels zit er een houten plank onder om ervoor te zorgen dat ze niet te laag worden afgesteld (deze plank mag gedurende een race namelijk niet teveel beschadigen).
Maar in de periode daarvoor zorgden exotische metalen zoals magnesium ervoor dat de vonken ervan af vlogen als de onderkant van de auto tegen het asfalt knalde.
En laat Eau Rouge nu eens zo'n bocht zijn waarbij dat gebeurd!!
1/320 - f/5.0 - iso 50 - -1/3 belichtingscompensatie - 215mm (70-200 met 1.4 extender)
In dit geval gekozen voor een breedbeeldfoto omdat de rest niet zoveel toe zou voegen.
Ik zou hier wel de hele dag kunnen staan, maar dan kom ik met allemaal dezelfde foto's terug. En dat kan natuurlijk ook weer niet. Goede fotografie is niet een enkel sterk beeld, maar wanneer je een serie moet maken, dan moet je ook divers zijn.
Dus ik maar weer naar beneden gewandeld om vervolgens omhoog te lopen naar start-finisch en daar de start van het BTCS te zien. Ik koos ervoor om achter de startopstelling te gaan staan om op die manier het veld te fotograferen als ze aan het einde van de eerste ronde door de busstop-chicane rijden. Vanuit Eau Rouge is dat best een behoorlijke wandeling, want je moet best een stukje omlopen inclusief veel klimmen. Lekker voor mijn been, maar ja, dit was het laatste stukje van het programma voor me. Hierna wilde ik beelden af gaan werken en doorzenden zodat alles netjes op tijd online staat.
We zitten immers in het digitale tijdperk. We fotograferen digitaal en hoeven dus niet meer met rolletjes te gaan klooien, maar kunnen alles meteen afwerken.
En met het internet kunnen we alles ook meteen zien. Het nieuws is via internet vaak sneller te volgen dan via andere media.
Maar dat internet moet wel gevoed worden zodat mensen ook iets kunnen zien.
Na het hele startveld te hebben gefotografeerd in de 'busstop' toch weer even teruggelopen naar La Source. Even kijken of ik er nu mooiere beelden kan maken dan tijdens de race met de Caterhams. Daar was ik namelijk niet zo tevreden over.
En ik moet toch wel fatsoenlijke racefoto's uit die bocht hebben dacht ik zo.
1/125 - f/8.0 - iso 50 - 120mm van de 70-200
Racewinnaars Steve Vanbellingen en Ruben Maes delen deze BMW. De race heeft namelijk een verplichte pitstop inclusief rijderswissel. Van de twee gereden races op zondag wist dit duo ze allebei te winnen en daarmee houden ze het kampioenschap spannend.
Misschien een standaard foto die ik laat zien, maar die moet je dus ook maken. Je kunt niet met alleen kunstzinnige dingen aankomen. Deze is uiteindelijk ook gebruikt bij het artikel.
Maar ik ben van mening dat je ook altijd wel iets meer mag/moet/kan laten zien. De bovengetoonde foto is een foto met een auto erop. Niets meer, niets minder.
Ik ben naar Spa gegaan om een race te zien. Ik wil kijkers ook laten zien dat ik op Spa ben geweest. Dus niet alleen auto's, maar ook een stukje circuit. En op Spa staan her en der leuke gebouwtjes en mooie doorkijkjes tussen bomen door. Voor kenners heel herkenbare dingen waarmee ze meteen weten met welk circuit ze te maken hebben en voor de 'leken' leuke dingen die de foto net een beetje 'breken'.
1/160 - f5.6 - iso 50 - 78mm van de 70-200
De Peugeot 206 cc draait ook door La Source. Op de achtergrond het huisje waarmee het punt van herkenning er is en een leuke lucht erboven. Zie je het verschil in blauw met de eerste foto in de lucht? Da's dus puur de tijd. De eerste was nog met zacht ochtendlicht. Hier stond het zonnetje al veel hoger en scheen het veel harder, je ziet meteen het verschil.
Overigens schande dat ze op een dag als vandaag met de kap dichtreden.
Ik hoop dat ik u als kijker een beetje heb kunnen vermaken met mijn verhaal en een klein beetje een kijkje in de keuken heb kunnen geven.
