Jij versus de ander

[fotojeroen]

De fotograaf zoekt de wauw-factor.
Zeg maar die ene plaat waarbij het kwijl, als je rechtstaat, uit iedere mondhoek gelijk loopt.
Waarvan je wakker ligt en midden in de nacht toch nog even uit je bed komt, je sloffen aanschiet en naar beneden loopt om toch nog even te kijken naar die mooie foto aan de muur.
Die ene foto waarbij je erkenning krijgt van mensen uit je omgeving omdat je de elementen urenlang hebt moeten weten te trotseren voor juist dat resultaat.
En de regigraaf wil gewoon dat het moment vastgelegd is.

Wij zijn fotografen. Althans zo zien wij ons graag. De een is misschien wat professioneler dan de andere, maar dat maakt weinig uit.
We zijn allemaal, misschien een enkele uitgezonderd, bezig met foto's als een totaalplaatje. We stellen een bepaalde eis als het gaat om de technische voorwaarden, de inhoud, onze belichting, noem het maar op.

Maar wij als fotografen zijn maar een klein clubje. Momenteel telt dit kikkerlandje dik 16 miljoen inwoners. Hoewel de fotografie als hobby de laatste jaren flink is gegroeid door de komst van de digitale techniek, zijn er nog altijd meer mensen die een foto maken om het moment vast te leggen.
Deze mensen zijn helemaal niet bezig om een uurtje te wachten op het mooie licht. Ze zien een boom, vinden die boom mooi, trekken een compactcamera, telefoon of DSLR tevoorschijn en leggen die boom vast.
Gewoon om thuis te laten zien wat voor mooie boom dat was.

En daar is niets mis mee. Een bekend spreekwoord luidt: "een foto zegt meer dan duizend woorden." Wij als die-hards voegen daar aan toe: "maar duizend woorden zijn nog niet genoeg om een slechte foto goed te praten." Maar die mensen zien dat anders.
En dat verschil zit hem in de bovenkamer, want wij fotograferen met het gevoel zoals ik het in de eerste allinea heb omschreven.
Voor de regigraaf maakt het niet uit dat het licht niet zo mooi was. "Ik vind dat een mooie boom, en nu kan ik hem met de hele wereld delen."

De technologische ontwikkelingen van de laatste jaren hebben ervoor gezorgd dat digitale spiegelreflexcamera's praktisch voor iedereen binnen handbereik kwamen. Ik weet nog goed dat ik mijn 300D voor een fortuin aanschafte. Voor dat zelfde geld koop ik tegenwoordig een 7D die veel, maar dan ook heel veel meer kan. Een camera met dezelfde functionaliteit als mijn 300D destijds is nog niet eens meer makkelijk verkrijgbaar. De 500D kan zelfs al meer namelijk.
Maar deze 500D kost nog maar een fractie van wat mijn 300D kostte.
Sterker nog, de prijs van een instap DSLR ligt niet zover van een fatsoenlijke compact. En als de regigraaf gaat winkelen, dan is daar altijd de handige verkoper die daarop in weet te springen: "ja, maar met een 500D maakt u veel mooiere foto's. Dat kunt u nooit met een compact vergelijken."
Dus er worden weer vijf tientjes extra uitgegeven en er wordt een 500D als opvolger van de versleten compact uit 1992 gekocht.

Zo'n 500D werkt natuurlijk ook op de automatische standen. En ja, je hoeft natuurlijk geen verwisselbare objectieven te kopen als de kitlens je voldoende bereik geeft. Het interne flitsertje geeft net een beetje extra licht als het iets te donker is. Maar vergeleken met die compact zijn een hoop dingen al extra. De beeldkwaliteit is beter door een grotere sensor en daaruitvolgend minder ruis (ook de technologische vooruitgang ten op zichte van de compact meevergeleken natuurlijk)
De camera is een heel stuk sneller. Het is niet meer op de ontspanknop drukken, koffie zetten, toilet bezoeken, krant lezen, en voila, FOTO.
Nee, met hun nieuwe camera is het drukken op de knop en dan heb ik al meteen drie foto's in de sportstand!
Op bijna alle fronten bied een DSLR een vooruitgang met wat de mensen eerst hadden. Alleen hoor je ze nog wel eens klagen dat het formaat te groot is.

Maar die mensen willen een toestel wat de kleine spruit weet vast te leggen. Niets meer, en niets minder.
Met een beetje budget, zeg 1500 euro, koop je een hele leuke camera met een hele leuke flitser. Blits tasje erbij, groot geheugenkaartje en een extra accu. En ze kunnen weer jaren vooruit.

En daar sta je dan. Als fotograaf. Bij de jaarlijkse zomerfeesten in je dorp.
Jij met je super-de-luxe 0.5D mk MCXI daarop je EX-730 mk VII flitser en als objectief heb je gekozen voor de altijd bruikbare 18-400 f/1.8 L IS USM van een halve kilo en het formaat van een touringcar.
En de regigraaf met de 50D, kitlens en EX 430.

Jij haalt de meest ondenkbare toeren en capriolen uit om ervoor te zorgen dat je een foto kunt maken waarop de vlaggemasten niet als grassprieten uit de hoofden van de mensen groeien. Je wilt dat dit feest vastgelegd wordt zoals het is. Gezellig, intiem, feestelijk, dorps.
Je schiet honderden foto's en maakt thuis achteraf heel zorgvuldig een keuze om de beste 10 uit te zoeken. Zorgvuldig bewerk je dan alles nog eens dunnetjes na.
Uiteindelijk kom je tevoorschijn met een serie waarop je alles van het feest zo goed mogelijk hebt weten weer te geven. Jij bent immers op zoek naar die wauw-factor

En de regigraaf doet het iets makkelijker. "He, oom Leo heeft wel een heel groot glas bier." Camera erbij, klik, "zo, die heb ik."
En zo schiet de regigraaf misschien wel 60 foto's. Kaartje uit de camera, beelden via internet naar de Hema en morgen of overmorgen vallen de afdrukjes wel weer in de bus. "O, wat was het een leuk feest. Ik kan niet wachten totdat de foto's er zijn."

En dan twee weken later zit je op een feestje van de buren. Je bent zo trots als een pauw en hebt je tien foto's van het feest van het jaar netjes af laten drukken bij het vaklab en neemt ze natuurlijk mee om aan iedereen te laten zien.
Ook de regigraaf is er en trekt het mapje met alle 60 foto's tevoorschijn. Iedereen kijkt met veel plezier naar de beelden en ligt dubbel van het lachen om de bouwvakkersdecoloté van de achterbuurman die met het schaamrood op de wangen in een hoekje wegkruipt.
Ook jouw foto's worden net zo vluchtig bekeken en iedereen is het er over eens dat het schitterende foto's zijn.
Ja, het was echt een supermooi dorpsfeest en men kan niet wachten tot volgend jaar.

[Photokid]

Haha, hulde voor dit pre-weekend leesvoer. Ik zal er morgenvroeg nog wel even aan denken wanneer mijn docenten me gaan vertellen wat er nu weer allemaal mankeert aan mijn foto's

[MisschienOoit]

Inderdaad. ZO gaat het!

[Slipstream]

Goed verhaal, lekker kort

[Anoniem 3]

Prima verhaal, Jeroen. Je schrijft erg goed en duidelijk.
Heb je er ooit aan gedacht om een vaste column te gaan schrijven?
Nogmaals mijn complimenten.
En een andere avatar zie ik? Heeft RKC afgedaan?

[Renate~B]

heb ervan genoten
Best wel herkenbaar ook.

[Hatseflats]

Leuk leesvoer, wat ondersteunend fotomateriaal zou het afmaken

[fotojeroen]

Heb je er ooit aan gedacht om een vaste column te gaan schrijven?
Nogmaals mijn complimenten.

Tja, de tijd ontbreekt regelmatig nog wel. Net als een afnemer. Onderwerpen genoeg en creaatviteit ook wel.

En een andere avatar zie ik? Heeft RKC afgedaan?

De voetbalavatar was maar tijdelijk, dat was vooraf bekend. Deze is veeeeeel mooier

[GIlex]

Heerlijk om zoiets te lezen als je nog op het werk zit met het weekend in het vooruitzicht

[Sunnyboy]

xxx

[Ellie Wijman-Loots]

dit gevoel krijg je dan nietwaar

[mmk]

Jij beschrijft hier wat ik al tijden onder woorden wilde brengen maar niet voor elkaar kreeg. Zo is het precies....

Mij bekruipt nu wel sterk het gevoel van "Waar doe je het eigenlijk voor." Want van die wauw factor moet je het niet hebben. Die bereik je hooguit 1x per jaar, en dan is het ook nog eens niet die foto waarvoor je een uur op het juiste licht hebt zitten wachten, maar die plaat die je toevallig maakte na een per ongeluk gesprek met een passant met een onoogelijk hondje, terwijl je in gedachten al thuis bij de haard zat met een glas berenburg aan je lip.

fotograaf zijn is zoooo leuk

[Rijk]

Heerlijk herkenbaar wat je schrijft Jeroen

Na mijn overstap van de 400d naar de 40d was de eerste reactie van een vriend van mij : "alle camera's worden kleiner maar die van jou alleen maar steeds groter"

Groet,

Richard

[MarietB]

Hallo Jeroen, ik heb je verhaal weer met veel plezier gelezen.

Groeten
Mariet

[Sushi]

En weet je wat nog het ergst is als je bij dat feestje van de buren bent? Dat die regigraaf aan jou gaat vragen wat je van zijn foto's vind. Het meest grote dilemma... wil je eerlijk zijn of wil je het gezellig houden.

[mmk]

En weet je wat nog het ergst is als je bij dat feestje van de buren bent? Dat die regigraaf aan jou gaat vragen wat je van zijn foto's vind. Het meest grote dilemma... wil je eerlijk zijn of wil je het gezellig houden.

Hahah, dat ga ik de volgende keer dus gewoon vragen

[fotojeroen]

Het meest grote dilemma... wil je eerlijk zijn of wil je het gezellig houden.

Dat is weer een verhaaltje voor de andere keer. "hoe vertel ik eerlijk en zonder iemand de grond in te boren dat zijn foto's absoluut r*k zijn"

[Photokid]

Hahah, dat ga ik de volgende keer dus gewoon vragen

Hehe, als je mij dan even van tevoren wil waarschuwen, dan kom ik even langs. Misschien dat ik dan eindelijk een foto met wauw-factor kan maken.

[Sushi]

Dat is weer een verhaaltje voor de andere keer.

Volgende week vrijdag? Ongeveer zelfde tijd?

[GIlex]

Dat is weer een verhaaltje voor de andere keer.

Volgende week vrijdag? Ongeveer zelfde tijd?

+1 We want more